şimdi çok sıcak ve odamda oturuyorum.
şunu dinleyerek.
milan yanımda, üzerinde şu siyah yazlık elbisesi var, ipad'de açık eczane arıyor. -ocakta kahve suyu fokurduyordu.- hmmm... milan birden, yine mi depresif şeyler yazmaya başladın, diyor, ne bu, neden milan yanımda çok mutluyum diye yazmıyosun, diyor. ensemden aşağıya doğru bir yılan gibi usul usul ilerleyen bir ter katarının da söz konusu olduğu o esnada ne yazmışım, diye karşılık veriyorum sorunun cevabını bilmeme rağmen ve işkilli şahıs, ipad'den başını kaldırmadan, seni umursamıyorum hayatınanlamı diye yazmışsın, nedir derdin senin be adam diyor. ona, sandığı gibi bi anlamda yazmadığımı o twiti, birine karşılık olarak şakacıktan yazdığımı söylüyorum. neden kimse beğenmiyor benim karikatürümü, diye soruyor bu sefer. aynı soruya her gün defalarca cevap verdiğim için bu sefer sessiz kalmayı tercih ediyorum. kalkıp kahveleri dolduruyorum. kalkıp kahveleri doldurmuştum.
