derken kalktım, salona gittim. milan ipad'de bi şeye bakıyordu. (twitter'dan mesaj gönderiyor olmalı okan'ına.) mutfağa gittim, dolaptan su alıp dikledim. su soğuk idi.
yazın içilen buz gibi soğuk suyun yerini hiç bi şey tutmuyor.
sonra buraya döndüm ve işte böylece bunları yazdım.
yazacak ne var zaten? zira macera dolu bir hayatı olan bir insan diilim.
mesela bütün bir gün boyunca yaptıklarım şunlar sadece ve başka şeyler diil:
sabah erkenden kalktım. milan'ın semineri vardı; birlikte pastaneye gidip bi şeyler yedik ve sonra o dolmuşa bindi, ben de eve geri döndüm.
dün gece yarım bıraktığım bi şeyi tamamlamak için bilgisayarın başına oturdum. biraz dolaştım internette falan. sonra bi film koydum. derken milan geldi. yorgun ve açtı ama evde yemek yoktu. biraz uzandı o. sonra yiyecek bi şeyler hazırladım, birlikte yedik.
kuzey güney hastası bi insanım. (yalan mı söyleceim dostum?!) oturduk son bölümünü izledik. bi sahnede göz pınarlarımdan süzülen bir takım yaşlar söz konusu oldu ve o süzülme esnasında yakalandım milan'a... fakat izle izle bitmiyor. bi ara pazar'a gittik, bi şeyler aldık ve geri döndük ve sonra kaldığımız yerden izlemeye devam ettik.
cumartesi günü bi piknik organizasyonu var. gitsek mi gitmesek mi diye düşündüm bütün gün. sevmiyorum aslında ben kalabalık piknikleri. aslında piknik şeyini sevmiyorum ben. ama değişik bi şey olabilir. hem politik bir sorumluluk gereği de belki gitmem gerekiyordur, ama bilemedim.
balkona geçtik. kahvaltısına tavla oynadık milan'la. mübalaa cenk oldu. bir şeyi çok istersen o şey oluyor mutlaka. milan'ı bir kez daha yendim.
hmmm...
sonra işte buraya geldim.
bu gün gazete yazıları vs dışında ne okudum? eco'ya devam ettim biraz. o kadar. bu günlerde pek okumaya teşne hallerde diilim maalesef.
saat şimdi 23:35.
uykum yok hiç.
belki eco'yla devam ederim bu günkü yaşama mesaime.
işte bu kadar.