depresyon

hayatımın varmış olduğu şu noktada olan biten hiç bir şey beni ilgilendiremiyor zira kendi kabuğumun yaşananlarla fazlasıyla meşgulüm ve tek kişilik süper bir kadroyum gerçekten ve bu kadro, komik olmak için özel bir çaba göstermemesine rağmen komik olduğu için trajik olan bir oyunda rol alıyor.

tam bir kayıtsızlıkla maruz kaldığım şeylere bakıyorum.

sadece bakıyorum ve başka bir şey yapamıyorum.