Salı, Mayıs 19, 2009

insanların ekseriyeti

bornova'da, küçük park'ta bir kafede nargile içerek oturan bir insanım.

bir yaz yağmuru olarak yağmur: şiddetle yağdıktan hemen sonra göğe çekilmiş; bir süre için orada bekliyor. simsiyah bulutlar. uygun bir anın kollanışı.

buraya iki kitapla geldim ve bir de bir defterle geldim: pasajlar (walter benjamin) ve gölgesizler (hasan ali toptaş)

ben iirenç nargilemi tüttürüyordum. o esnada bir takım kızlar erkeklerle sarmaş dolaş, hakettiklerini düşündükleri mutluluğu yakalamak inancı ile önümden neşeyle geçip gitmekte idi.

bana öyle geliyor ki bu insanlar, insanların ekseriyeti, nasıl yaşayacaklarını bilmemektedir.

nasıl yaşanırsa iyi yaşamış olunur? biri rica ederim izah etsin.