orada, bornova’da bir okula tayinim çıktı, evet.
bir takım endişeler ile yaralı olan bağrım bir şeydir.
hmmm…
her yere her zaman tabiî ki yabancı bir insanım. gittiğim her yere sidikli bir kontes şeklinde kendini varoluşun koynuna atan yalnızlığımı da götürüyorum: izmir hakkında hiçbir fikrim yok, orası bir nedir, bir ne değildir bilmiyorum fakat gidiyorum ve annecim çok korkuyorum.
artık sanki bir geçmişi olmayan adamım. yeni bir şehir, yeni bir hayat…
bakalım su sefer ne olacak?
